Komodo Nationaal Park I

Ben je er zeker van dat dinosauriërs uitgestorven zijn... en draken nooit bestaan hebben?!
Zéker???

In een desolaat gebied van Indonesië zijn wij het gaan ontdekken in het Nationaal Komodo Park...

Een vlucht met een klein propellervliegtuigje vanuit Bali bracht ons in Labuan Bajo. 

De "stad" is zo groot dat je gemakkelijk van de ene kant naar de andere kant kan wandelen.

Het toerisme is hier momenteel aan het boomen, en zoals we al op meerdere plekken in Indonesië zagen. Kunnen ze nog niet volgen.
De stad is momenteel 1 grote bouwwerf. En het contrast is goed te zien tussen oud en nieuw.
Een hypermoderne pizzeria tegenover huisjes met rieten daken en golfplaten muren, open riolen waar de mensen zich in staan te wassen tegenover een 4 sterren hotel met luxe zwembad...

Wij gingen op 3 daagse tour met een bootje van een locale tourorganisatie.

Slapen deden we op 1 van de mini-eilanden in een - wat voor ons door kon gaan als 1.000.000 sterren - hutje. 's Nachts in slaap vallen met het geluid van de golven, het tikken van de vele krabbetjes op de stenen en opstaan met het tjirpen van de krekels... Voor ons onbetaalbaar mooi...

KOMODO CURRENTS (STROMINGEN)

Duiken in een UNESCO-world herritage site kan hier. Dus we trokken ons wetsuit aan, namen onze duikfles op onze rug, regulateur in de mond en duiken maar! 

De eerste duik was er eentje met weinig speciaals, maar eerder om te kijken hoe het duimateriaal werkt, en welk niveau je echt hebt... Want dat deed onze Franse instructeur niet zomaar, hij wou weten hoe goed we konden omgaan met stromingen.

Want Komodo onder water is gevaarlijk mooi...

Uitbundig gebrieft voor de volgende duik gingen we in lichte stroming duiken. Dat gaf ons al een idee wat ons de volgende dag te wachten stond.

BATU BOLONG

Een eenzame rots, middenin een soort van kanaalzone, met de mogelijkheid om haaien en andere grote vissen te zien. 

Na een goeie breefing gingen we te water. 

Mooie riffen met oranje visjes en dan een klif recht naar beneden. 

Okay, daar gaan we...

De stroming was toch zo sterk nog niet als gedacht dus we zakken verder naar 20m diep. En dan ineens een ommezwaai van de opgaande stroming naar beneden. En niet zomaar een beetje. De gids draait zich om en iedereen volgt. We waren met z'n 4en. 

Enkele minuten later stabiliseert de stroming zich weer en iedereen kan weer op zn positieven komen. We duiken verder in de bescherming van de rots en horen even later het getik van de gids op z'n tank. Het teken van een haai toont hij. We zien inderdaad 3 mooie black-tipped-sharks spelen in het grote blauwe donkeer water. We zijn ondertussen bij een soort van grot aangekomen in de rots.

Ineens draait de weinige stroming die er was zich om en begint heel erg naar beneden te trekken...

We zwemmen al wat we geven kunnen maar houden het niet. Tijd om ons aan de rotsen vast te houden. Ineens voel ik iets trekken aan m'n vin. Het is Laura die met groot opgezette ogen het teken doet dat er iets niet goed is. In het donkere blauwe zie ik nog een vin verdwijnen en denk: oh nee... daar gaat Anina!!! In een reflex trek ik Laura naar me toe en we houden ons samen vast aan een rots. Ik tel iedereen, 1... 2... 3... 4... Iedereen is er gelukkig toch. En dan toont Laura wat er scheelt, in het trappelen in de stroming is ze haar vin kwijtgespeeld. Oef, gaat er in mn hoofd. Niemand kwijt! We gaan arm in arm verder en zetten de stijging terug in. Eens aan de oppervlakte is iedereen nog vol van de adrenaline. Maar veel tijd om te bekomen is er niet, want ook aan de oppervlakte spelen deze stromingen een gevaarlijk draaikolkspelletje. 

Wow, wat een duik. Zoveel moois gezien, maar toch zo verraderlijk...

Na de duik wegtrekken uit de stroming naar een veilige plaats om terug aan boord te gaan...

MANTA POINT

De volgende dag gaan we nog 2x duiken. Deze keer om Manta's te bekijken. Ik denk dat we zo'n 15 Manta's gezien hebben. En ik ga even de uitspraak van het vrouwtje van m'n kleine broer gebruiken toen ze deze foto zag: Wow... Het is precies of we naar BBC World aan het kijken zijn!

Want, Annelies, je had hier de nagel op de  kop, zo voelde het ook aan!

Hello Bali II

Na nusa verlegden we onze basis naar Ubud. Ookwel bekend uit de dramafilm Eat, Pray, Love. Maar om films te bekijken zijn we hier niet. We wouden nog wat Balinese cultuur opsnuiven, zonder in het drukke uitgaansstadje Kuta te zitten. 

UBUD

Dit culturele hart van Bali ademt echt kunst en gezelligheid uit. Van de lekkere tentjes waar we gingen eten, tot de vele souvenirs die we zagen op de Ubud Market. Een gezellig bruisende stad waar ze touristen ten maar al te graag zien komen!

RIJSTVELDEN

De natuur in Bali valt in 1 woord te omschrijven: Groen!
We wandelden in Ubud met een handgetekende kaart van een mede-West-Vlaming (bedankt voor alles Wim en Ingrid) en kwamen uit op prachtige zichten...
Ja, we zijn ook weer verdwaald omdat we in de verte een mooie vogel zagen zitten, en toen een slang en toen eenden en toen waren we de weg kwijt... Jona zat bijna tot zn knie onder de modder. Rijstvelden zijn zompig!

ZONSOPGANG VAN OP MOUNT BATUR

Oorspronkelijk wouden we dus Mount Agung bezoeken. Dit ging jammergenoeg niet door,  maar we werden omgeboekt naar deze Batur trek. We hadden hem makkelijk zelf kunnen lopen, maar dan hadden we misschien de ontspannende warmwaterbaden gemist langs de oevers van het meer.

TEMPELS

Bali is beroemd voor z'n tempels. Tanah Lot gingen we bezoeken met de scooter vanuit Ubud. Het was een serieus eindje rijden en we waren eigenlijk wel blij dat het net laagtij was. Zo konden we de tempel van dichtbij bekijken.

Uluwatu was de volgende op de planning. Maar naast agressieve apen en steile kliffen, is de tempel niet echt de moeite.

APEN

Tijd om de nieuwsgierige makaken van dichtbij te bekijken in het monkey forrest van Ubud. 1 tip: pas op je spullen, want een rits van een rugzak is niets voor deze beestjes. Geen idee wat ze met mn zonnecreme van plan waren, maar ze kregen hem uiteindelijk toch niet te pakken!

Nusa Lembongan

Na onze tochten op Lombok vonden we wel dat het tijd was om nog wat te ontspannen. Op onze manier dan: duiken...

Het regenseizoen was nu wel echt begonnen. Want na onze landing op Bali met het vliegtuig kregen we een paar buien en onweren van jewelste over ons heen.
We namen de fast boat naar Nusa Lembongan, 1 van de beste duikplekken van Indonesië. En voor Jona een must-visit aangezien je er de Mola Mola kan zien.

INFO OVER DE MOLA MOLA

We gingen duiken met Legend Divers Lembongan. Dit was de eerste duikclub die zo wel georganiseerd was. Tot in de puntjes was alles in orde...

Op zoek naar de Mola Mola dus...
3 dagen gingen we duiken, maar kregen de Mola niet te zien.
We werden wel getraceerd op 's werelds mooiste haai! En heel uniek om hier te zien...

BEKIJK HIER DE VIDEO VAN HET BEZOEKJE VAN DE BABY WALVISHAAI

Na het duiken waren we natuurlijk vermoeid,  want alhoewel duiken niet zo inspannend lijkt, de wateren hier zijn best wel verraderlijk en hebben sterke stromingen. Ze verrassen je op slag!

Tijd voor ontspanning:

Lombok - Het ongerepte Bali van 20 jaar geleden

Een eiland van ongeveer 5000 km² groot en 2,4miljoen inwoners. Met als hoogste punt Mount Rinjani. Deze vulkaan heeft het eiland eigenlijk gecreëerd. We kregen tijdens onze reis al het advies van vele locals dat de Rinjani écht de moete waard was. Daarom stond hij dan ook op onze nummer 1 bij het bezoeken van Lombok.

MT. RINJANI

Met z’n 3726 meter hoog, steekt hij heel erg uit boven dit eiland. De wolken blijven dan ook automatisch plakken en laten tijdens het opstijgen de nodige regen vallen.
Het was dus een kwestie van vroeg opstaan toen we de Rinjani gingen beklimmen.
De eerste dag gingen we tot het basiskamp. Met 2 porters of dragers en 1 gids voorop en wij achterop. Het klimmen was het ergste nog niet. Maar die hitte… Daar waren we niet echt op voorbereid. Ik denk dat we alletwee wel kunnen zeggen, dat we blij waren dat we niet alles zelf moesten dragen. Anders was 3 liter water waarschijnlijk niet genoeg geweest.

De eerste nacht van onze tocht sliepen we dus op de kraterrand in een tentje. Het is nog steeds Indonesie, dus onze tent was verre van oké. Midden in onze slaap werden we wakker van het geblaas en gewaai, en m’n superheld Jona ging op verkenning buiten. Onze deur was opengewaaid en de rits was foetsie. Als kers op de taart was de kooktent van de porters ook nog eens gaan waaien.

Om 1u ging de wekker gelukkig al en na een ontbijtje gingen we op ons eigen naar de top, puntjak in het Bahasa Indonesia. Op ons eigen, want onze gids had zich overslapen.
De tocht naar de top was zwaar, want door het vele losse steengruis gingen we zoals Michael Jackson naar boven…
Het uitzicht en de zonsopgang waren een mooie beloning voor het geklauter naar boven.
Gelukkig gaat alles wat naar boven gaat ook weer naar beneden. En dankzij de vele sneeuwtrainingen in zwitserland konden we hier al steenskiënd naar beneden afdalen! Dat was leuk!!!

KOETA (ZUID-LOMBOK)

Luxe hotels en resorts kent Koeta nog niet, waardoor we hier veel backpackers zien. De omgeving is prachtig groen en we vonden er de grootste witte zandstranden!

De stranden zijn breed, het water is lekker warm en het is hier zo rustig. We huurden een scooter en gingen helemaal naar het oosten van Lombok. Af en toe kwamen we strandjes tegen met de mooiste namen. Virgin Beach, Blue Lagoon Beach, en het mooiste van al was Pink Beach. Waar we wel een uur aan het snorkelen gingen!

Ondertussen passeerden we nog langs een blowhole. Een minibaaitje in de rotsen die door de golven een serieuze POEF geeft van water! Tanjung Poki is de naam, ofwel tranen van de engelen.
We zagen nog meer kliffen en een local die dacht z’n slag te slaan, door ons 150.000 IDR (10€) x 2 aan te rekenen om Tanjung Bloam te zien. Volgens hem alleen bereikbaar door, door z’n resort te gaan. Ons niet gelaten, maar er stond op het internet dat dit gratis was. We vonden ons wel een weggetje door het struikgewas, wat meer leek op de beschrijving. En wat bleek… O wat een mooi pareltje! Niet bereikbaar vanaf z’n resort, maar wel via dit weggetje. Misschien ging hij ons nog met het bootje er naartoe brengen? Wie zal het zeggen?

Wat later begint de zon onder te gaan en we reppen ons naar Tanjung Aan. Deze rots staat een stukje van de kliffen af, en als je er rond loopt, zie je allerlei soorten gezichten in de ruwe conturen van deze eenzame rots.

De volgende dag gaan we een stukje het binnenland in om de Benang Kelambu Waterval te bezichtigen.

Ik mag hier niet vergeten vermelden dat we weer een paar keer serieus misgereden zijn. Tot hilariteit van de locals. Want ze stuurden ons telkens weer de verkeerde kant uit. Toen we terugreden op ons brommertje, waren ze er nog meer mee aan het lachen… 1 keer is dit grappig. Maar geen 10x!
Uiteindelijk kwamen we aan bij onze Kelambu waterval en werden weer maar eens beloond met een verfrissing van jewelste en een pracht van een waterval.

Daarna was het tijd om een ander soort waterval te gaan bekijken. De waterfall of the sea… Deze zal ons nog lang bijblijven, want hier is m’n Iphone gesneuveld, door een mooie splash water die ik over me kreeg. Dit niet gelaten, het was wel een mooie waterval.

Een paar baaitjes verder gingen we kijken naar de volgende zondondergang bij Semiti Beach. Voor mij persoonlijk was dit één van de mooiste zonsondergangen die we tot nu toe al gehad hebben… Het was alsof je op een andere planeet rondliep. Met z’n rotsen zoals piramides die uitsteken uit de zee en z’n mooi kleurenpalet van de ondergaande zon… Gewoonweg magisch!

Toen het bijna donker was, gingen we nog even kijken naar de Bangkan Cave. Hier zaten wel miljoenen vleermuizen, te wachte om uit te vliegen. Jammer dat je op foto’s geen geur kan vastleggen. Maar denk aan even aan het viestste wat je ooit al geroken hebt. Zoiets die direct op je adem pakt… Wel hier rook het zo… We stonden er bijna tot onze knieen in, want door het vele sch*** die op de grond lag, was er geen paadje meer te zien. Het liep in elk geval wel lekker zacht…

De volgende dag gingen we nog eens duiken hier bij Koeta. Er is welgeteld 1 duikclub, en dat is wel duidelijk geworden waardoor… Vanaf het moment dat je 50meter van de kust weg bent, nemen toch wel redelijke golven je mee op hun rug. Golven = troebel water =  weinig te zien.
Grappig was dat we op ons zelf op verkenning mochten in dit troebel water… Een beetje vreemd, maar zo gaat dat hier blijkbaar bij deze duikclub. We denken eerder dat het kwam doordat er 2 nieuwelingen mee waren, en daardoor kun je niet zo lang duiken omdat ze meer zuurstof verbruiken…

Nog een laatste diner aan 1 van de mooie stranden om af te sluiten hier op Lombok!

Gili-eilanden

De Gili eilanden zijn 3 kleine platte pannenkoeken in het noord-westen van het volgend grote eiland, Lombok. Elk hebben ze hun eigen charme en zo ook hun eigen publiek. We bezochten er 2 van…

GILI TRAWANGAN

Het Ibiza van Indonesie, waar het vol loopt met de westerse jeugd. Tussen ons gezegd, dronken engelsmannen en boertige tieners… We hadden een hostel geboekt op basis van de goede beoordelingen, maar eenmaal aangekomen, vroegen we ons toch sterk af, hoe ze aan zo’n goede stats kwamen. Ons kamertje was eigenlijk een kelderkamer, geen ramen, geen verluchting en met moeite een lampje. De kamer ging dan toch maar dienen om enkel in te overnachten.
Toen het later op de avond ook nog eens begon te regenen was het plaatje perfect.

Op Gili Trawangan gingen we nog eens duiken, het water was wel kraakhelder. We konden wel zo’n 50meter zien, wat heel uitzonderlijk is naar het schijnt.

GILI MENO

Een verblijf in 1 van die typische hutjes met hun mooie rieten daken, was na onze kelderkamer een welkome afwisseling.

We huurden een fiets, namen onze snorkel mee en fietsten het eiland rond. Af en toe eens stoppen om wat te snorkelen, in een hangmat hangen of wat te liggen aan het strand. Wat kan het eilandleven toch mooi zijn…
Note to ourself: Als je gaat snorkelen, vergeet dan niet om je goed in te smeren of je rug te beschermen. Want wie z’n gat verbrandt… vul zelf verder maar aan! *auwch*

Bromo & Ijen

MADAKARIPURA WATERVAL

Een kleine tussenstop bij dit juweeltje van een waterval. Weggestopt in de jungle en pas bereikbaar na een halfuur door de rivier te lopen, tot kniehoogte hoor... Niet zo gek als de junglerivier in Bukit Lawang, maar wel even verfrissend.

MOUNT BROMO

Hierna gaat het terug de taxi in richting 1 van de mindere hotels waar we in verbleven. Het Bromo Permai Hotel. Waar er ons een korte nacht te wachten staat, aangezien we om 3.30 opstaan om naar de Bromo Sunrise te gaan kijken...

Zie de foto hieronder. Op de achtergrond zie je het mooie wolkenmistdek van alle tinten grijs, zoals het er voor ons echt uitzag. Op de voorgrond zie je een mooie foto van Google, hoe betoverend het er zou moeten uitzien...

Gelukkig hadden we geweldig gezelschap van onze Noorderburen Maud en Luc, onze medereizigers voor 4 dagen. Wat het leed en de koude iets verzachtte.

Na het optrekken van het ochtendgrijs, beklommen we dan Mount Bromo, welke een geweldig gebulder van onderaardse krachten ten toon schouwde:

MOUNT IJEN

We gingen weer vroeg slapen, niet alleen omdat we moe waren,  maar de volgende morgen stond een Mount Ijen Sunrise op de planning. Ijen staat ook wel bekend onder de naam Blue Fire Ijen. Hier gingen we dus de bekende blauwe vlammen bekijken.

Een ferme klim naar boven en dan mocht ons gasmasker aan, want de zwaveldampen kwamen ons al tegemoet. 

Op ons werk dragen we af en toe een gasmasker. En dat maar voor even om bv. aan- of af te koppelen. Maar hier mocht je een halfuur naar beneden en weer naar boven met dit masker op!

Af en toe kwam er een mijnwerker naar boven, zonder gasmasker maar met wel 60kg aan zwavelbrokken op zn rug... Een en al respect voor deze mannen, dit wat zij doen is pas afzien!!!

Het was een kleine teleurstelling toen we te horen kregen van onze gids, dat deze mooie blauwe vlammen helemaal niet natuurlijk zijn. Er is een zwavelpijpleiding aangelegd, en zo'n 20mtr boven de monding is er een gat waaruit deze blauwe vlammen ontsnappen.

Maar dat laat niet staan dat we genoten van het schouwspel!