Puerto Varas en Chiloé

Onze uitvalsbasis voor de volgende dagen lag in Puerto Varas. Een dorpje met Duitse roots ten tijde van de kolonialisering van het lake - district. 

De Chileense regering wou in de jaren 1850 deze beboste vlaktes ontwikkelen en nodigde hiervoor enkele tientallen Duitse families uit. Deze bouwden boerderijen en scheepswerven en legden hele dorpen in Duitse stijl aan.

In de jaren 1900 begonnen deze Duitsers zich te vermengen met de Chileno's en zo waren de Germanchileno's geboren. Zelfs nu zagen we nog Chilenen rondlopen met donkerblond haar en blauwe ogen!

We struinden een namiddag door de straten en stootten op ware pareltjes qua bouwstijlen!

Chiloé Island

Een groot eiland van net geen 10.000km2 en zo'n 165.000 inwoners. 

Hét grootste eiland van Chili en je kan er alleen geraken met één van de ferry's:

Alle kerken hier zijn UNESCO-werelderfgoed, en het zijn er veel! 

Van de 60 kerken bezochten we er een paar. Allemaal hebben ze een ingewikkelde houtstructuur en zijn om ter mooist geschilderd.

In afwisseling van de kerken zagen we aan de waterkant ook heel wat mooie paalwoningen: Palefito's.

En op de artisanale markt kon ik wat ideeën opdoen om de komende jaren wat te hobbyen!

Iemand enig idee wat dit bouwsel hier is of voor wat het zou kunnen dienen? Het is één van de vele museumstukken die we over het eiland verspreid zagen:

Na onze uitstap naar Chiloé gingen we nog snel even langs de winkel, want de volgende dagen stond er een minitrekking op de planning naar de on-ontdekte: Cochamo-valley!

Kiwi's in Chili!

Villarica

Samen met 10 mannen van ons hostel huurden we een gids in en gingen de Villarica vulkaan beklimmen. Deze grote duitse 4x4-camper stond 's morgens vroeg ook al op de parking. Erachter zie je de flanken van de vulkaan. 

De eerste opsplitsing van de groep gebeurde bij de skilift. Voor een kleine 15€/pp kon je het eerste uur klimmen overslaan... We lieten de skilift achter ons en gingen met de andere groep mee.

De gidsen van deze groep stapten het eerste halfuur nogal ferm door, en zo konden ze zien wie de traagste was.

Wie denk je? 10 mannen en 1 vrouw... Ik mocht vanaf nu na de gids lopen en iedereen volgde mijn tempo. Zo gaat dat in de bergen, of in dit geval op een vulkaan. Je gaat zo snel als de traagste in de groep.

Ieder uur stopten we even om 10 min te pauzeren. Beetje bij beetje haalden we andere groepen in en wat bleek. Zo traag waren we nog niet!

Met crampons aan onze voeten ging het stijgen best wel snel.

Na zo'n 4u klimmen bereikten we eindelijk de top. Voor ons lag een diepe krater en af en toe hoorden we wat gerommel beneden.

Tot voor een maand was hier nog lava te zien. Jammer, net te laat!

Maar wij zorgen wel voor wat warmte!!!

De afdaling van de vulkaan was er eentje om niet snel te vergeten... Met een plastieken pannenkoek onder onder onze kont en een piolet in onze handen scheurden we in een voorgevormde ijsbaan naar beneden.

Ja, adrenaline ten top én heel plezant!

Pucon en omgeving

Na onze nachtbus van Santiago naar Pucon, bleven we hier enkele nachten. Het was een gezellig dorpje die veel weg had van een skiresort.

Geothermicas

En koud dat het was! En grappig dat ik het vond!

Met een vulkaan zo dichtbij, moeten er wel (warme) geothermische baden zijn toch?

We bezochten er 2 van en enkele locals durfden het toch weer aan om te vragen of we uit Duitsland komen... Valt het dan zo op dat we toeristen zijn tussen al deze zwartekopjes?

Nationaal Park Huerquehue

Een kleine hike van 7km naar enkele bergmeren... ware het niet dat het 7km in één richting en nog eens 7km in de andere richting was. 

We waren gelukkig wel goed voorbereid met ons eten en drinken. Enkele andere dagjestouristen niet... mensen op teenslippers, zonder drinken, met heel erg kleine kinderen, ... deden deze wandeling ook.



En het was niet dat het een platte wandeling was. We deden toch zo'n 1100 hoogtemeters in 6u!

Waar we de mooie meren, vele dieren en speciale (apen)bomen tegen het eind van de dag zagen...

En ook hele struiken van deze supermooie fuchsia:

De volgende dag gingen we vroeg te bed, want er stond een flinke klim op het programma: De Villarica-vulkaan!

Valparaiso en Vina del mar

Een kleine geschiedenisles: Eerst was er Valparaiso. Een kleine nederzetting aan de kust van Chile. Toen de Spanjaarden de strategische positie van deze stad beseften, bouwden ze hier een haven. Beetje bij beetje werd deze groter en groter. En in de beginjaren van de 19e eeuw, kende Valparaiso een gouden etmaal. Grote bedrijven vestigden zich langs de haven en meer en meer mensen kwamen hier wonen en werken.

Toen het noodlot in 1906 toesloeg, vond er een grote aardbeving plaats met het epicentrum recht voor de kust van Valparaiso. Alsof dit nog niet genoeg was, volgde er nog een tsunami op ook!
De chaos was enorm en heel wat kolonisten gingen ofwel terug naar huis, richting Santiago of hoger de heuvels van de stad in. 

De wijngaarden aan de stadsrand in Vina del mar moesten plaatstmaken voor meer huizen.

Deze volksverhuizing heeft er voor gezorgd dat Valparaiso nu zelf een wirwar aan kleine straatjes is.
Een doolhof, maar een mooi doolhof:

De havenarbeiders namen vroeger de verfresten mee naar huis en schilderden hun huizen in de meest bonte en tegenstrijdige kleuren. Tot op vandaag zijn die kleurijke huizen nog steeds te zien. PLUS het was alsof we in een openluchtmuseum liepen van muralisten. 

Over de hele stad (en die is groot) zijn hier prachtige en gekke muurschilderingen te vinden. Hier een handje uit de mooiste:

Zelfs in ons hostel hadden ze murals op de muren.

We aten hier op het terras onze zelfgekookte maaltijd, en genoten van live-muziek van enkele andere gasten:

Vina del Mar is de modernere versie van Valparaiso. We waren deze namiddag de enige 2 gasten van Tours4tips en kregen zo onze privetour langs de belangrijkste plaatsen hier.

We lagen ons nog een dagje aan het strand en waagden een korte dip in de zeer frisse oceaan voor we de nachtbus naar Pucon namen.

Aconcagua 6962mt

Hiervoor hadden we voornamelijk onze huurwagen. Om een dagje te gaan trekken in het Provinciaal Park rond de Aconcagua.

Het was een hele eer om hier te mogen stappen naast deze machtige "stone guardian" ! Los van de Himalaya, is dit dé hoogste berg ter wereld!

We moesten wel voor dag en dauw opstaan. Want het was een kleine 200km rijden eer we er waren. De weg van en naar het park was echt prachtig...

Eerst reden we door de wijnvelden rond Mendoza. En beetje bij beetje nam de Andes ons op z'n rug en reden we hoger en hoger. Tot we bij zo'n 2800m hoog aankwamen in Horcones,  ons startpunt van de trekking.

Hier ging alles heel officieel. We moesten een permit kopen en alle gegevens van ons pasport werd netjes opgeschreven.
Daar gingen we dan: op naar het eerste basecamp Confluencia.

Het begon al aardig warm te worden dus smeren was de boodschap! Zéker op deze hoogte verbrand je veel sneller.

Het duurde niet lang eer we aan de Brad Pitt Bridge waren. Hier filmden ze 7 years in Tibet!
Nu pas begon het echte werk. Maar het zweten werd voortdurend beloond met de  mooiste zichten en superblauwe lucht (zo blauw zie je de lucht enkel in het hooggebergte:)

De 4u klimmen was er voor ons gelukkig maar 3u. Maar het was een kleine teleurstelling toen we aankwamen in Confluencia, want een echt mooi uitzicht op de Aconcagua hadden we hier niet... Een ander massief had zich er netjes voor gezet. Net alsof het wou duidelijk maken: hé, ik ben ook de moeite hoor!

Op de terugweg stopten we nog langs de Cristo Redentor. Een beeld opgericht ter ere van de vrede tussen Chili en Argentinië.

Puente del Inca: een klein geothermisch gebied waar vroeger een hotel stond, maar na een aardverschuiving er plots niet meer stond...