Wat we met onze cruise niet deden aan kleine bezoeken in de buurt van Puerto Ayora deden we op onszelf:
Een namiddag op het strand van Tortuga Bay!
Jonathan die kon zichzelf weer uitleven met het maken van zijn volgende reportage. Deze keer stonden de Darwins Finches in de hoofdrol!
En in de bijrol stonden de marine Iguana's... geen idee wie meer de show aan het stelen was?!
ISLA ISABELA
Met een 2u durende (helse) ferry kwamen we aan in Puerto Villamil. Als we dachten dat de ergste ferrys in Thailand geweest waren, dan hadden we het mis. De ergste ferry tot nu toe is deze geweest. Waarschijnlijk lag het er aan dat het bootje maar amper 5 meter was en ze veel te snel voeren...
We verbleven hier 2 volle dagen en verveelden ons alvast geen minuut.
De eerste dag bezochten we de Sierra Negro vulkaan. Deze is al van wijds en ver te zien met z'n 1124m hoogte. Het is één van de 6 vulkanen hier op Isabela!
Doordat hij in Juni 2018 nog actief was, mochten we niet helemaal tot aan het viewpoint wandelen, maar enkel tot het eerste uitzichtpunt. Hier zagen we een machtig grote krater: 45km in omtrek, op z'n breedst 9km en 300m diep.
De zuiderkant van de top is altijd gehuld in wolken, zodoende zagen we de krater half in wolken en half in zonneschijn.
Onze gids leerde ons nog wat bij over planten die enkel hier voorkomen. Zo is er de tandpastaplant Darwinotarus die door piraten al gebruikt werd om de smaak van schildpaddenbloed te verwijderen.
Ook zagen we een hele kleine orchidee, endemisch hier in de Galapagos: de Galapagosorchidee.
In de namiddag huurden we een fiets en reden langs de kust tot aan The Wall of Tears. Een 100m lange muur, opgebouwd uit lava-stenen... Dit imposant bouwwerk werd gebouwd door politieke gevangenen en delinquenten. Een voorbeeld van tot wat machtsmisbruik kan leiden...
Op de terugweg namen we nog enkele prachtige uitzichtspunten mee voor we de fietsen terug binnenbrachten.
Hier hadden we beter ook op onze strepen gestaan in verband met de huurtijd, want volgens de verhuurster waren we 10 minuten te laat... Terwijl we in ons idee op tijd waren. Ze had de tijd genoteerd dat we de shop binnenkwamen, en niet toen we vertrokken na onze fietsen uitgebreid getest te hebben... Zo hebben we ook eens een Ecuadoriaanse furie meegemaakt!
De volgende dag stapten we wederom in een kleine boot om enkele lavatunnels nabij het water te bekijken.
De lava kwam hier 750.000 jaar geleden nog vloeibaar aan, maar bij contact met het water vertraagde de bovenste laag van de stroom. Ondertussen vloeide de lava onder het oppervlak nog verder en creëerde deze tunnels. Nu zijn die tunnels deels ingevallen en geërodeerd door het zeewater. En net dit vormen enkele mooie kanalen om in te snorkelen! En ook waar veel dieren heel graag hun schuilplaats in zoeken.
Het water was koud maar we zagen toch enkele garnalen en 2 zeepaardjes! Een korte wandeling aan land gaf dan weer een ander zichtspunt op de tunnels voor we terug koers zetten naar Isabela.
De volgende dag stonden 2 ferry's op de planning om op het laatste eiland van deze archipel te geraken. Dit is ook het eiland met de hoofdstad van de Galapagos!
ISLA SAN CROSTOBAL
Onze laatste volledige dag op de galapagos sloten we af met enkele populaire baaien onder de lokale toeristen.
We stootten zowaar op enkele studenten Biologie die een experiment aan het doen waren met de Spotlijster hoger. Ze speelden het geluid van een Spotlijster van een ander eiland af, en wouden zien of deze Lijster van San Cristobal hierop reageerde. Hun docent was aangenaam verrast, want ze hadden respons van 2 andere Lijsters!
We kwamen op een mooi uitzichtpunt op de baai beneden en konden al de eerste snorkelaars zien!
Zelf stond ik niet te springen om het water in te duiken, pas toen Jona me riep dat er wat te zien was, kwam ik eraan!
We slenterden naar het volgende strand waar de geur van zeeleeuwenpoep ons al tegemoet kwam. Dat beloofde! Een mooi wit zandstrand met 2 kleine families zeeleeuwen. De 2 alfa-mannetjes bewaakten de kust heel goed en blaften mij zelfs 1x uit het water! Ik liep meer het water uit van schrik dan dat ze me iets wouden aandoen. Waarschijnlijk was ik te dicht bij één van zijn vrouwtjes of jonkjes gekomen!
Na het middageten zetten we koers naar La Loberia. Waar nog eens een hele kudde zeeleeuwen te zien is!
Een leuke wandeling heen en terug was de perfecte afsluiter van ons avontuur hier op Isla San Cristobal!
We zagen nog eens de Godzilla's, die enkel hier op de wereld voorkomen! De zwarte lava meeuwen schreeuwden ons "vaarwel" en een babyzeeleeuw zwaaide ons zelfs een "tot ziens"!
Na 7 dagen duiken zetten we rond 8u voet aan wal in Puerto Ayora! Daar waren we weer.. lichte verkoudheid opkomend nu en oren die wat rust nodig hadden. Een avontuur rijker. Amai...
Het begon niet al te best..want op dag 1 zagen we echt bijna niets buiten de garden eels.
De befabelde eilanden brachten echter dat waar men op hoopte te zien en zoveel meer. Wetende dat walvishaaien door enkele duikers misschien maar eens in 500 of meer duiken gespot worden..onder water was het af en toe écht zoals je zelf IN een aflevering van Blue Planet van BBC zat.
Dat ook onze Mola Mola gezien werd vonden we helemaal top al vind ik wel dat we hem best wat langer konden gezien hebben. Ze waren vrij vlot uit de voeten als ze ons zagen. Dit is trouwens nog zo een vis die maar weinig vissen zien.. en zelf die maar weinig mensen kennen. Van het duiken kon je dus zeer zeker zeggen dat het geslaagd was!
De rest is dus in principe voor ons bijzaak.. echter is het gepaster om completer wijze ook over de boot te spreken:
De Nortada had wellicht te weinig kracht om vlot of op zijn minst vlotter op zijn bestemming te geraken waardoor we op dag 2 maar 3 van onze 4 duiken konden doen. Andere boten waren gewoon beter uitgerust qua motor. De veiligheid was ook niet geheel optimaal met het niet uitvoeren van een veiligheidsoefening die wel aangekaart werd en aangekondigd werd, maar niet in uitvoering kwam. Zwemvesten die men moest dichtknopen met linten..sommigen zonder fluitjes en zeker zonder licht. Bootjes die niet aan de voorschriften voldeden qua bescherming propeller. Cabines die wat ondermaats waren ten opzichte van de prijs die je voor de cruise betaalde.
De bemanning kon er misschien ook niet veel mee, aangezien zij wellicht ook moesten roeien met de riemen die hen aangeboden werden. De kok, kelner, kapitein en matrozen deden echter wel hun best.
Voor het mogelijk maken van 20 duiken in 6 dagen heb je in principe ook nood aan Nitrox.. dat was dus uiteindelijk wel een zware tegenslag dat die machine het niet deed, want op die manier mis je altijd wat langere bodemtijd en wie weet wat je op die tijd extra niet zou gezien hebben!?
Hier deed de machinist echter ook zijn best met de machines die nog wel werkten en de laatste dagen vond ik mijn fles ook steeds iets beter afgevuld terug zodat we wat langer kopje onder konden blijven. Reservedelen voor duikuitrusting had ook wel handig geweest. Zo moest ik na het breken van een van mijn vinnen de vinnen van een bemanningslid gebruiken, waar ook al iets van plastiek aan gebroken was..
In principe zouden wij en de bemanning dus toch kunnen genieten van een kleine facelift qua boot en inhoud. Qua gids konden we niet klagen. Eduardo was dé beste gids die we gehad hebben algemeen in de Galápagos.
Echter waren er twee gidsen en de tweede moet zeer zeker nog veel leren van Eduardo, want deze stelde zich pas voor op dag 2 in de avond.. tevens werden we op dag 1 enkel door Eduardo opgepikt op de pier in Puerto Ayora. Deze hielp ons in de eerste stappen aan boord. Als we later voor het avondeten terug kwamen op de boot en er een welkomsdrank ingepland stond.. was er echter geen gids of bemanning meer te bespeuren op dag 1. Dus niemand om te vragen hoe laat we op moeten staan of hoe laat het ontbijt was. Dit voelde wel wat vreemd aan. Nu goed. Uiteindelijk liep het dan toch wel.
Voor onszelf hadden we er wellicht ook beter aan gedaan om een extra 50 duiken meer ervaring nog te hebben.. maar dat was niet zozeer te kiezen aangezien we nu op dit moment op deze plaats in de wereld aanwezig waren! We zouden dan wellicht minder verbruik gehad hebben en ons misschien nog comfortabeler in het water te voelen. Echter hadden wij met onze 62 duiken wel de toelatingsgrens overschreden.
Dit kon niet gezegd worden over onze duikbuddies die het avontuur gestart waren met een 30 tal duiken. Raar dat het bedrijf ons dus vertelde dat je minstens 50 duiken nodig had. Nu goed, mochten we dus nog ervarener in het water geweest zijn, zouden we ons misschien meer gestoord hebben aan hen.
Het voelt ook niet verkeerd om niet de allerslechtste in het water te zijn. Qua persoonlijkheden hadden we het wel best naar onze smaak en op het einde van de rit werden alle foto's ook mooi gedeeld met elkaar en nummers uitgewisseld.
Met of zonder alle pro en cons van de boot zelf en mensen die op de boot werkten of verbleven, was het alvast zeker een van de top ervaringen op deze reis!!
Een écht avontuur dat je ziel rijker maakt. Wat een pracht...
Nogmaals dank aan de hele crew van de Nortada, onze gids Eduardo én MIDLANDTRAVEL voor het organiseren van deze fantastische trip!!!
In de nacht voeren we richting Isabela eiland, meer bepaald naar Punta Vincente Roca. Iets waar we wellicht stiekem naar uitgekeken hebben na ons avontuur in Indonesië. Daar hadden we namelijk 7 duiken gewaagd om de grootste beenvis te zien te krijgen.. wat daar toen niet lukte doordat we er eigenlijk een maand te laat waren blijkbaar. In de plaats hadden we dan natuurlijk een baby walvishaai gezien daarzo.
Wellicht hierdoor had de Mola Mola Maanvis wellicht een bijna hogere ranking op ons verlanglijstje dan de andere vissen in de Galápagos. Dit keer hadden we ons huiswerk echter beter gemaakt! Het was de beste tijd van het jaar om alles in de oceaan te aanschouwen. Tevens hadden we op de Nemo 3 minstens 5 maal de vin van een Maanvis uit het water zien komen bij het cruisen. Veelbelovend, maar nog geen garanties...
Duiken maar! De zichtbaarheid was alvast niet super ver hier. Met de warmte zat het ook niet helemaal goed. Dit was de koudste duik en de plaats had ook wel de bijnaam Icebox. Boven op de boot had ik dan wel een extra shorty gekregen om boven mijn lange wetsuit aan te trekken, maar die was eigenlijk niet groot genoeg.. waardoor die, samen met de koude, een deel van mijn edele delen dichter naar mijn hart duwde.
Voor de koude kon ik natuurlijk niet anders dan dat ding aantrekken, want iets anders hadden ze niet op de boot. Mijn handschoenen had ik nu net ook laten liggen op de dingy voor ik te water ging.. dus die hadden sowieso koud! Nu goed.. naast al die kleine ongemakken, kwam Lore ook boven water nog naar me toegezwommen voor we zouden afduiken, lichtjes roepend.
Dus dacht ik dat er iets was.. hartslag wat hoger en afduiken als de rest al onder was. Niet écht ideaal om af te duiken in het groene dus..
Door al die afleidingen zat ik dan plots op 37 meter diep, terwijl ik in principe maar 30 meter diep mag.. Bij het afzakken was een van de gidsen continu bijna met zijn shaker geluid aan het maken.. Dat was dus deels voor mij.. en omdat ik hem niet zag in eerste instantie dacht ik.. amai de andere groep heeft zeker al een Mola Mola gevonden..
Nu goed, na alle geharrewar dan terug op onze positieven te zijn ging het treintje duikers richting een kleine pas in het onderwatermassief. Terwijl we dat deden kregen we het gezelschap van een zeeleeuw voor eventjes!
Toen we de pas ontwaren konden zag ik hem plots!! De Mola Mola zwom aan de andere kant van een onderwaterpiek. Hij ging omhoog en kantelde precies ietwat om zich te laten kuisen door kleine visjes van alle parasieten die hij meevoer.
De gids besloot echter de pas in te gaan zoals besproken boven het water, een deel van de duikers wellicht teleurgesteld, maar ik hoopte hem door de pas terug te zien. De stroming in de pas was best pittig en hier werden we zo even voorbijgezwommen door onze zeeleeuw. Aan de andere kant van de pas echter geen beenvis meer te bespeuren.. jammer. Verder was er ook niet zo bijster veel te zien buiten een oranje gekleurde Harlequinvis. Dit oranje contrasteerde wel mooi met het groene van de oceaan hierzo.
Terug op de boot was het dan tijd voor het echte ontbijt en terwijl zette de boot zijn vizier op het jongste eiland van de archipel. Fernandina, minder als 700000 jaar oud en tevens een van de actiefste vulkanen van de Galápagos. Nu had het al een landmassa die het tot derde grootste eiland van de Galápagos kroonde. Hier woont geen mensenziel echter. De duiksite op dit eiland ging onder de naam Cabo Douglas schuil en hier waren we voornamelijk om Marine Iguana's aan hun eettafel te zien onder water! Dit hadden we proberen vinden al snorkelend op de Nemo, tevergeefs echter. Misschien was het door het feit dat de dagen dat we ze snorkelend zouden kunnen zien de zon in de morgen nog niet uitstond..? Deze dieren warmen zich in de ochtend normaal op aan land in de zon! Eenmaal ze warm genoeg hebben.. het zijn reptielen after all.. gaan ze de zee in om zeegras te eten. Als we bij de duiksite kwamen kon je alvast meer als 10 marine iguana's in het water zien terug zwemmen naar land. Duikpakken aan!
Nu eens een veel te klein shorty aan van een ander merk.. dit werd niet veel beter als het vorige..Eenmaal in het water was het een vrije duik zonder gids en max 8 meter diep! We konden bijna beter snorkelen dus.. echter was de zichtbaarheid niet zo best om het al snorkelend van dichtbij te zien.
Na een halve minuut onder water zagen we al 2 marine iguana's het gras onder water kortwieken. Prachtig!
Samen met ons Lore zochten we er onder water nog wat.. en wie zoekt die vindt. Tijdens dat we ze van alle hoeken goed bewonderden, tevens hun zwemkwaliteiten te checkenten en tevergeefs te probeerden om selfies met hen te maken, kwamen we ook wat andere leuke dingen tegen.
De Harlequinvis was weer van de partij, maar soms zwom hij er wat verloren bij.. zoals Lore ook even als ze precies opgeslokt werd door een grote groep zwarte vissen van 30 cm of iets meer.
Van Lore even niets te zien. Deze groep leek wel te grazen en had voor ons weinig oog. Dat leverde leuke momenten samen op als we door deze groep heen zwommen.
Later kwamen we een flightless cormorant tegen. Deze gekke vogel kwamen we al een paar keer snorkelend tegen en viel toen telkens de camera aan. Nu zou dat hem niet lukken, want hij had net een worm of moreen gevangen in zijn snavel!
National Geographic in real life dus! Aangezien de duik niet echt diep was mochten we een uurtje onder water blijven. Toch een mooie geslaagde duik ook. Na deze duik was het dan terug richting Punta Vincente Roca en ook al middageten! De gids kwam ook met goed nieuws, want we zouden daar nog twee duiken proberen doen. Dit betekende nog twee keer de kans om de Maanvis van wat dichter te zien, blij dus.
Voor de derde duik werden we gedropt direct aan de pas. Dit bleek een goeie zet te zijn, want bij het afzakken naar de pas konden we direct niet 1, maar 2 mola mola zien!
Jammer genoeg kon ik hem maar 75 procent van mijn aandacht schenken omdat ik me ergens moest vastgrijpen voor de stroming, maar het was sowieso een blik die in mijn herinneringen zal bewaard houden. Hierna ging het dan door de pas en wat verder.
De zeeleeuwen vonden hier in Lore een leuke speelkameraad en schuwden de camera's niet! Ook in de 4de duik van de dag probeerde Lore kunstjes met hen uit.. echter was dat voor die duik ook het enige wapenfeit.
Och ja en de edele delen hadden nu een beter leven na het middageten! Ik mocht het beter passende long wetsuit van de duikgids onder mijn andere long wetsuit aantrekken! Ideaal voor temperatuur en voortplanting! Hij had voor de koude namelijk een droogpak aan.
Roca Blanca
De laatste dag duiken stond op het programma..en dat was maar goed ook! Vandaag stonden er maar 2 duiken op het programma, want we hadden de afgelopen 5 dagen al 18 duiken afgewerkt en de gidsen werden wellicht maar betaald voor 20 duiken in totaal. In de vroege ochtend waren we bij een rots aangekomen die uit zee stak. Hier brak de stroming op en witte schuimkoppen op de flank. Dit beloofde wel enige stroming te hebben dus. Hier hadden we de kans om Manta's te zien, maar mijn verwachtingen waren niet zo hoog voor deze laatste dag. Op de eerste dag hadden we namelijk ook niet zo veel gezien, omdat we al vrij dicht tussen of rond de bewoonde eilanden waren.
Het water zou hier ook weer wat warmen moeten zijn dus deed ik mijn pak aan van de eerste 4 dagen. Bij de eerste duik werd mijn vermoeden over Manta's zien onderstreept! Echter zagen we in de plaats wel wat andere beestjes zoals octopus en kleine blennies die zich in barnacles verstopten wat een grappig zicht gaf. Ook enkele andere kleurrijke blennies en wat whitetip sharks. Down under was het wel wat kouder als ik verwacht had dus voor de tweede duik ging ik over op mijn combo van de vorige dag. Het was echt goed dat het de laatste duik was.. want ik kon gewoon voelen en horen dat mijn oren overbelast geraakten sinds 2 dagen.. klaren lukte nog steeds, maar steeds met iets meer moeite. Ze hadden weer wat rust nodig.
De tweede duik bracht mooie momenten met de Manta's met zich mee! Twee verschillende zagen we zeker. Toch mooi die zachtaardig bewegende reuzen in de oceaan.
Op deze manier hadden we voor onze Duitse vrienden, de meest getalenteerde duikers van de groep, 3 van de big five van de oceaan gezien.
Hun lijstje bestond uit White Shark, een walvis, een walvishaai, manta Ray en Mola Mola. Echter als je de grote 5 van de oceaan probeert te googlen dan kom je op een grote variatie.. Als het over landdieren gaat dan is er meer duidelijkheid. In de grote wijde oceaan is er zo een grote keuze.. dat ook dolfijnen, hammerheadsharks soms in die shortlist voorkomen.
Anyhow wij waren hier niet om een of andere lijst compleet te maken en vonden het zien van de Manta's een waardige afsluiter! Nu de terugtocht naar de beschaving met de nodige afscheiddrankjes en vragen over hoeveel tip wij nu wel geven of niet...
