Road to Pai & Pai zelf

We lazen al veel over de legendarische weg die naar Pai gaat. (En we hadden hoofdzakelijk hiervoor thuis ons motorrijbewijs gehaald) Dwars door de Noord-Thaise bergen loopt er een weg met wel 762 bochten! 

Onderweg kwamen we watervallen, uitkijkpunten en heel veel bomen tegen. We rekenden op zo'n 4 uur om de 150km af te leggen. En hebben deze ook volop benut.

Eenmaal in Pai, waanden we ons terug in Europa. Want naast de horden chinezen, zagen we héél véél backpackers! Het duurde toch even voor we weer een local zagen, en dit was wel bij 1 van de politiecontroles zeker? Yes sir, we have an International Motordrivinglicense! Het leek bijna of die agent trots was op ons, want we mochten zowaar ons rijbewijs gaan tonen aan de chef die net bezig was met andere toeristen te bekeuren. This is what you need... Zei hij tegen hun! En wij waren natuurlijk:

Wat deden we allemaal in Pai?

The Land Split: 

Op een zonnige morgen in 2008 was er hier een aardbeving voelbaar, waardoor het poreuze landbouwersland van deze boer openspleet. Hij zag er het nut van in en opende er een toeristische trekpleister van. Voor mij een heel interessant fenomeen, want geologie vind ik nog steeds heel boeiend!

Pai Canyon:

We liepen langs steile afgronden, smalle paadjes en glibberige trapjes... Maar wat een mooie plek was dit. We zijn hier zelfs 2x teruggekomen, 1x voor de zonsondergang nog!

Pai Hot springs: 

Om onze herinneringen aan Ijsland van vorig jaar nog eens op te halen bezochten we een hotspring. Het was wel grappig, want in Ijsland was het héél koud, en hier héél warm!

AUWCH!!! HEET!!!

Wat het vooral leuk maakte in Pai was dat we op ons eigen tempo, konden cruisen door deze heuvelachtige streek. Het deed een beetje denken aan de Toscaanse heuvels... 

Wat hadden we niet gepland:

Goed dat we het op ons eigen tempo konden doen, want Jona was hier de eerste keer echt ziek.40 toiletpauzes later, een doktersbezoek en een hele resem medicijnen waaronder een antibiotica die in de USA verboden is ivm de bijwerkingen... Is Jona (voorlopig...) verlost van z'n kinderziektes zoals Opa zou zeggen.

Op doktersvisite...

En hierna waren we klaar om de vlieger te nemen en te gaan duiken in het zuiden van Thailand!

Chiang Mai

Na de overdosis aan tempels de afgelopen dagen, kwamen we aan in Chiang mai. En jawel hoor... Wat zagen we? Nog meer tempels...

Het kwam er dus op neer dat het meer een afstrepen van tempels die we gezien hadden werd.

1 die ons toch het meeste bijgebleven is omwille van z'n locatie is de Doi Suthep. Eenmaal boven met onze scooter moesten we nog de meer dan 300 treden beklimmen om bij de tempel uit te komen. Het ging ons hier niet zo om de tempel,  maar het uitzicht op de grote stad was adembenemend.

Verder zijn we een dagje gaan spelen met de olifanten in het Elephant Nature Park:

Een onvergetelijke dag in onze reis... Een dag waarop ik me weer kind voelde!
We hadden nog een dag over en zijn gaan ziplinen in de Noord-Thaise-jungle...

Het ging op z'n Thais: zonder Safety stop op het einde maar met een klein mannetje die je met het nodige geschreeuw opving. En los van dat onze hoofdbegeleider nog eens verschrikkelijk stonk naar den alcohol... Was het wel een mooi stukje natuur! 100en meters zweven boven de toppen van de bomen, je armen opendoen en de frisse buitenlucht door je haren voelen gaan...

We danken onze beschermengelen toch dat we dit overleefd hebben! Er zou maar eens 1 kabeltje breken... (een zekeringskabel was er ook niet of zelden)
Vooral niet aan denken als je dit doet:



Maar gelukkig was het een verhaal van eind goed, al goed!

Vrolijk Kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar!!!

Van zonsopkomst tot zonsondergang in Sukhothai

Sukhothai Historical Park lag niet logisch op onze route. En het was ook niet helemaal eenvoudig om er te geraken: Een lange treinrit, 2 tuktuks en een zweterige busrit van bijna een uur! Maar door het gezelschap van 2 medebelgen uit Ichtegem vlogen de uren en de landschappen voorbij. Ichtegemenaren moeten echt reizigersbloed in zich hebben, want het waren al niet de eerste die we ontmoetten!

We kwamen net voor den donkeren aan en sprongen snel nog op de fiets om de zonsondergang te bewonderen bij Wat Sa Si.
Wat ons direct opviel was de rust die hier heerste. Een rust die we bij de drukke tempels van Ayutthaya niet terugvonden.

Hierna gingen we nog wat eten op de avondmarkt en gingen vroeg ons bedje in want de volgende morgen wouden we de zonsopgang zien van wat voor vele inwoners van Sukhothai de mooiste plek is om de zonsopgang te zien: Wat Saphan Hin

Hier waren we niet de enige vroege vogels boven op deze heuvel, maar waarschijnlijk wel de enige zotten die om 5.30 op de fiets sprongen en in alle friste door de straatjes te scheuren...

Met het ochtenddauw nog op onze schouders bezochten we verder nog wat restanten van tempels in het oosten en zuiden buiten de oude stadsmuren. 

Wauw... Wat een mooie plaatsjes zagen we hier toch. Vele mooie verzorgde groene grasperkjes, roze lotusbloemen in het donkere water en mooi gerenoveerde tempels...

Na ons welverdiende ontbijt fietsten we richting de main attraction: Wat Mahathat.
We konden onze vergelijking met Borobudur uit Yogyakarta niet wegsteken, maar deze tempels mogen hier zeker niet voor onderdoen! 
Het mooie groene gras lonkte en we deden een heerlijk middagdutje op 1 van de eilandjes in het park... Tot Jona wakker werd van de mieren die van onder ons dekentje uit wouden kruipen!

De zon ging ons ondertussen alweer verlaten en trakteerde ons op weer een prachtige zonsondergang in dit mooie Historical Park!

Tempelhoppen in Ayutthaya

Waar we nu zijn? Ayutthaya!
Lang, heel lang geleden, welgeteld zo'n 400 jaar, was dit de hoofdstad van Siam (het oude Thailand).
Tot er in 1747 een eind aan kwam en de Khmer (Birmezen) de stad plunderden.
De vele tempels raakten overwoekerd en in verval. Stilaan kwamen de mensen terug en bouwden her en der, tussen de tempels hun huizen.

Ondertussen is dit UNESCO werelderfgoed en zijn vele tempels gerestaureerd, of worden gerestaureerd. Het is wel grappig om te zien, hoe ze niet aan stabiliteit dachten in den ouden tijd!

We huurden een fiets en met de kaart in ons bakske gingen we opweg! De kuiten waren nog niet helemaal opgewarmd en we kwamen al de eerste tempel tegen.

Het is niet moeilijk, want in Ayutthaya ligt het er vol van!

Wat Mahathat is misschien wel 1 van de bekenste tempels. Of misschien niet de tempel zelf, maar toch het Buddhahoofd die tussen de wortels van deze boom groeit:

Bij deze Wat Pra Si Sanphet zijn er nog 3 rechtopstaande Stuppa's. Ze zijn reusachtig groot en we zagen ze al vanuit de verte staan!

 In Wat Yai Chai Mongkhon lopen er veel monikken rond. Deze tempel is er eentje waar er nog wel degelijk gebeden wordt. Het was wel even buiten Ayutthaya maar zeker de moeite waard!

Maar waar we weer het meest van onder de indruk waren, was wel het scheepvaartverkeer hier! Van aan de wal zie je veel passeren, vaak hebben ze grind geladen. Maar in het ruim zie je dikwijls nog de was drogen, de vloerplaten die doorgeroest zijn, ... Het kan allemaal nog wel hier. De bochten zijn scherp en de stroming gaat hard, vandaar dat er een sleepboot voor en achter aangekoppeld ligt:

Khao Yai Nationaal Park

Dit nationaal park is 1 van de oudste van heel Thailand. Er zijn zelfs wilde olifanten te zien, neushoornvogels en een heleboel insecten. Om dit park niet zomaar als een bos met een héleboel  insecten en vogels te laten lijken, boekten we een tour bij ons hostel en gingen we op pad met een leuke bende!

Na het ontbijt gingen we in de verbouwde achterkant van een 4x4truck zitten. De eerste stop van de dag was bij een uitkijkpunt over de heuvels en valleien van het park. Een idee waarvoor die grappige pijpen aan onze broeken zijn?

Hierna gingen we gibbons spotten in de dichte jungle. Deze keer hadden we geen geluk. Het was precies een zwarte-pieten-spel! "Khoor je wel, maar ik zie je NIET" Gelukkig kunnen ons nog goed herinneren hoe ze er uit zouden moeten zien, van onze allereerste jungletrektocht in het Gunung Leuser National Park. We zagen wel massa's insecten en een hele hoge ginseng.

Zoekplaatje, wie kan J. vinden?

Wat we ook te zien kregen is the Great Hornbill, ofwel de dubbele neushoornvogel. Deze kan wel 50 jaar worden én een spanwijdte van 1,5m hebben! Die hoor je echt vliegen!

Dan was het tijd voor onze luch. Bij mij vielen deze beestjes al bij al wel nog in de smaak. Bij Jonathan ietsje minder... Benieuwd hoe ze proeven: als een schep bloem, maar dan met notensmaak!

Oh en ken je deze film nog? Deze is grotendeels in Thailand opgenomen... Zegt de waterval waar hij van af duikt je iets? Ja, dat is deze hier:

Een echte topper & waar onze gids helemaal gek van werd, was de vlucht van wel duizenden, wat zeg ik, honderduizenden of miljoenen vleermuizen. Deze slapen overdag in de kalkstenen grotten en bij zonsondergang komen ze in hele slierten naar buiten. Zoals onze gids het zou zeggen: Amaaaaaaaaazing Thailand AaaaaA (ze zeggen hier bijna overal een lange Aaaaaaa achter hun zin... Grappig!)