The Hobbiton

Vraag me achter het schattigste dorp in Nieuw-Zeeland en als je geluk hebt vertel ik het je misschien wel...

Wel... Je hebt geluk: Achter een heleboel ronde groene heuvels...

Met de meest witte schapen en kleine paadjes...

In een regio genaamd The Shire...
Met daarin het dorp The Hobbiton...
De filmlocatie van zowel Lord of The Rings als The Hobbiton.

21 jaar geleden ontdekten de filmmakers dit idyllische plekje en besloten dat dit de locatie ging worden om een deel van LoTR op te nemen.
Nu, doen de landeigenaren aan touristfarming door touren te laten doorgaan op hun grondgebied.

Ik ben persoonlijk niet de beste LoTR-kenner,  maar voor Jonathan was dit toch wel iets waar hij al lang naar uitkeek. We kwamen zo'n 2u te vroeg aan om alvast wat rond te lopen. Blijkt het dat je nog een bus moet nemen naar de echte locatie.

Eenmaal van de bus, leek het alsof we recht in Middle Earth aangekomen waren.



De huizen lijken zo echt en ik zou er niet van achterover gevallen zijn, moest er een Hobbit de deur opengedaan hebben.

Onze gids toonde ons alle plekjes waar ze shots genomen hebben. Alsook vertelde hij over de truken van de foor.
Zo zijn sommige deuren groter en dan weer andere kleiner. Dit om bv Gandalf nog groter te laten lijken en Frodo nog kleiner.

Tijdens ons avontuur hier wou Jona z'n eigen hoofdrol spelen en ik liet hem dat maar al te graag doen! Zo sprong hij ook over het hekken waar Bilbo "op avontuur!" ging, en zat hij op de bierkoets naar The Green Inn!

 

Geen nood om het Nieuw-Zeelandse decor voor de rest extra kleur te geven, het ziet er hier écht zo mooi groen uit!



Één iets is echter wel fake aan dit decor... Benieuwd als je kan raden wat:

Het is die boom in het midden van de foto, bovenop de heuvel! 100% made in China!

Coromandel Tour

Om Jona ook eens wat rust te gunnen bij al het rijden, boekten we een gegidste tour met Coromandel Nature Tours op het schiereiland de Coromandel.

We reden eerst een lange gravelweg naar de Kauri - grove, waar er nog enkele reuzen stonden. Omdat deze plek zo afgelegen was en het niet rendabel zou zijn om ze te kappen, zijn deze blijven staan. 

Wat een geluk!

De locale kennis van onze Duitse gids Joerg zorgde ervoor dat we eens kiwi's (fruit, niet de Nieuw-Zeelanders of de vogles) van dichtbij konden zien.

Hierna werden we gedropt om een wandeling te doen naar de Cathedral Cove. Een gat in een rots, die eenmaal je er onder staat, inderdaad op een kathedraal lijkt. Vanwege het (onverwacht) mooie weer, was het behoorlijk druk. Maar zo wist Jona ook weer van welke steen hij kon springen.

Dit is geen sluipreclame... #BP

Als laatste gingen we naar de Hot Water Beach. Met een schep op z'n schouders ging Joerg voor. De bende toeristen was al van ver te zien, dus het was niet moeilijk te raden waar het spectakel zou zijn. Hij toonde ons nog waar we best konden graven en daar kwam het hete water al!
Door de spleten van de aarde komt het naar boven en loopt zo de zee in. Als je een klein bad graaft, heb je zo je eigen hot tub!

Joerg dropte ons af bij onze airbnb waar we onszelf in de watten legden met een hapje & drankje én een goei stuk Nieuw-Zeelandse koeienbil!

De volgende dag kondigden ze storm aan... En volgens Sarah van onze airbnb in Whitianga, konden we best zorgen dat we tegen de namiddag van het schiereiland af waren. Want soms stromen de wegen over en dan is dit hele stuk land onbereikbaar...

Niet dat we hier niet wouden blijven. Het was zo'n aangenaam verblijf, het voelde bijna aan alsof we bij vrienden verbleven!

We gingen in de laatste voormiddag hier nog eens langs The Lost Spring. Een spa-complex waar je ook enkel in de baden mag. Apart, zo met de regen op ons hoofd en ons lichaam in heerlijk warm water...

Waitakere Ranges

 We lieten Auckland achter ons en reden ongeveer een uurtje naar de Waitakere Ranges. Een groene zone die zich uitstrekt tot de westkust van NZ.

We reden naar het surfersstadje Pahia en net toen het stopte met regenen kregen we enkele mooie opklaringen. 

De weerspiegelingen in het water vanop Lions rock, waren echt magisch!

Er liep een brede, maar niet zo diepe rivier op het strand en Jonathan was zo galant om mij op z'n rug te dragen. Ware het niet dat hij z'n evenwicht verloor... En ik toch eindigde met natte schoenen...

Onze tweede stop waren de Karekare watervallen en het bijhorende zwarte strand. Zo ver als je kon kijken zag je zwart zand... Best wel mooi!

Waiheke Island

WIJN - FIETSEN - STRANDEN

De droom van elke Aucklander om hier een buitenverblijf(je) te hebben... Eens aangekomen met de ferry bleek al snel waarom: verlaten stranden en uitgestrekte wijngaarden én... het lijkt er sterk op België.

We huurden 2 fietsen zodat we het eiland zelf konden ontdekken. (Ze hebben ook eliktrieken-vélos)

Na enkele honderden meters bleek al snel dat onze conditie serieus op de proef ging gesteld worden... Het mooie eiland bestaat vooral uit heuvels, wat deze mooie baaitjes geeft!

We bezochten zo'n 3 wijngaarden en hoe verder we kwamen, hoe zwaarder de benen... Bij mij viel de Chardonnay het meest in de smaak!

Het weer was niet het beste en tegen de avond begon het al wat te regenen en moesten we ons haasten om niet helemaal doorweekt te zijn!

Tijd om de ferry terug te nemen en Auckland - city met z'n zeehaven vanop het water te bewonderen.

Auckland

Gelegen op een vulkanenrug van zo'n 50 uitgestorven (of slapende) vulkanen... en de oude hoofdstad van Nieuw-Zeeland met zo'n 1,4 miljoen inwoners. Wat op ongeveer 1/3e van de gehele bevolking van NZ neerkomt.

We gingen op een heel interessante gegidste tour met Free Walking Tours.  En leerden heel wat bij over de korte geschiedenis van dit land.

Voor 1840 behoorde dit stuk land tot één van de Maori stammen, maar toen kwam er een Engelse luitenant die het stuk land opkocht en er een soort handelsstad van maakte. Meer en meer avonturiers kwamen hier naartoe en zo was Auckland geboren...

Tegenwoordig zijn er nog heel wat oude gebouwen te vinden, zoals het universiteitsgebouw, een gebouw van de high society en een ferry gebouw.

Oud en nieuw gaan hier hand in hand, oude façades worden behouden en nieuwe gebouwen worden erachter opgetrokken. 

Rarara... Wat moeten deze bollen voorstellen?

Het meest bekende gebouw: De Sky tower, 328m hoog en 1 van de hoogste gebouwen van het zuidelijk halfrond:

We waren hier speciaal om het vuurwerk te zien afschieten vanop de skytower. We hadden ons een mooi plekje gezocht aan de overkant van de baai, en toen jullie nog in 2017 aan het leven waren, zaten wij al in de toekomst!!! :-D

..... HAPPY    NEW    YEAR .....

Glowworm Caves

Op onze terugrit van het noorden stopten we langs 2 grotten. Niet zomaar grotten, maar 1tje met gloeiwormen. 

We leerden hier bij dat zo een worm ongeveer 11 maanden leeft als worm, dan verpopt en vervolgens 3 dagen als vliegje leeft. In die 3 dagen moet hij heel snel paren en zo'n 40 eitjes leggen... In z'n 11 maanden als worm weeft hij een soort hangmat en laat draadjes met speeksel naar beneden zakken om muggen te vangen...

Tot zover het verhaal van de wormen. We gingen hier dus op exploratie met onze hoofdlampjes. 1tje begaf het al bij de ingang en de volgende halverwege...

Er was ook een gemakkelijke ingang, kinderwagenvriendelijk... Maar waarom makkelijk doen?

Gelukkig hadden we nog een extra lamp mee, waarmee we dan steeds dieper en dieper de grot ingingen.  Je zou denken dat die reviews op tripadvisor overdrijven als er staat dat je in je bikini de grot in moet gaan... Maar niets was overdreven. Bijna op het eind stonden we tot onze middel in het ijskoude water met onze lampen uit, te staren naar het plafond en de honderden witblauwgroene lichtjes die schitteren als de melkweg!

Nadeel van enkel je smartphone mee te hebben als camera, alleen van de helderste lichtjes kan je een foto maken.

Dit was nog niet alles. De ondergrond die voelde nogal modderig aan... En ineens zagen we een  dikke wrom/paling/slang/vis van zo'n 30cm lang langs Jona z'n benen glijden... Die zag daar waarschijnlijk een beetje teenkaas zitten ofzo? (Nu is het misschien grappig, maar als je al 30 min in een donkere grot loopt, is dit minder lachen maar eerder héél schrikwekkend...)

Op de terugweg heb ik nog eens ferm mn hoofd gestoten waardoor ik nóg meer lichtjes zag! Probleem van de zaklampen opgelost... *auwch*

Bay of Islands

Vanuit onze mooie airbnb reden we een kwartier naar de pier waar we een tour deden langs de oude post- & melkbootroute, ook wel de Cream Trip genoemd.

De kapitein van dienst, ook een vrouw! Dat heb je goed gezien!

Deze passeerde zo'n 100 jaar geleden langs de eilanden in deze baai om de mensen hun post te brengen en de boeren hun melk af te halen.

We navigeerden langs de steile zwarte  kliffen van de Black Rocks. Opgestuwd door tectonische bewegingen van de aardkorst.

Zagen de kleinste pinguïns van de aarde zwemmen in de warme wateren van de Stille Oceaan.

Kan je de pinguin spotten?

En deden een kleine wandeling naar een echt adembenemend uitzichtpunt op de baai.

In 1769 meerde James Cook hier op dit eiland voor het eerst aan. Dit was dan ook het begin van de Europese geschiedenis in Nieuw-Zeeland.
NZ had wel al een geschiedenis, maar die van voor 1769 is maar vaag doordat er heel veel Maori gesneuveld zijn toen de 'kolonisten' hier voet aan wal zetten en het land innamen...

We passeerden ook de Hole in the Rock, waar we een heleboel scholen tropische vissen zagen spelen in de stromingen van de oceaan.

Jonathan had z'n zwembroek al aan, want als de mogelijkheid zich voordeed, mocht er (tegen betaling) gezwommen worden met de dolfijnen.
Eerst vonden we normale dolfijnen, waarmee er niet mocht gezwommen worden, maar tegen het eind van de tour zagen we dan de Bottlenose dolfijnen. Maar de pech wou: de boot was al te laat en er kon enkel gekeken worden... 

Pruillipje voor Jona, maar het was toch een spectaculair zicht om te zien hoe deze dieren zo vrij voor de boot zaten te spelen!