Lang, heel lang geleden liep een Peruaanse prinses door de woestijnen rond Ica. Ze vond een prachtige oase om zich in te baden, maar werd gestoord door een jonge jager. Uit haar schrik liet ze een enorme plas helend water achter... Of zo gaat het verhaal toch van Huacachina.
In de jaren '40 was deze oase vooral bekend om z'n helende krachten en de rijke bevolking van Ica zakte in het weekend steeds vaker af naar hier.
In de 60er jaren kwam de stad wat in de vergetelheid terecht tot ze zo'n 15jaar geleden weer ontdekt werd.
Nu is Huacachina een echte hype, Instagram staat vol van plaatjes van de bijna perfecte oase iof de mooie duinen.
En zo vonden wij ook dat het er uitzag: een mooie waterplas met palmbomen rond, een promenade om over te wandelen en een heleboel activiteiten om te doen:
Van een wandeling in de duinen, dunebuggy en sandboarden.
Tot de zonsondergang bekijken vanop de hoogste duin.
En wijnproeven in de nabijgelegen wijngaarden, dankzij het super-irrigatiesysteem van de Nazca!
In de Nazca-regio, op ongeveer een oppervlakte van 500km2, liggen reusachtig grote geometrische lijnen en afbeeldingen van mensen en dieren. De beste manier om deze te bewonderen is vanuit een klein sportvliegtuigje in de lucht.
Hier zagen we veel figuren, van een condor tot een aap, een marsman en een kolibrie. Daarnaast zagen we ook nog kilometerslange perfecte rechte lijnen... Tot op vandaag worden er nog steeds nieuwe ontdekt!
Chauchila & aquaducten
De Nazca-beschaving leefde langs de zuidkust van Peru. Omdat dit een woestijnkust is ontwikkelden ze een grote kennis van irrigatiesystemen en fertilisatoren.
Ze waren erg slim op dit vlak en brachten met onderwaterkanalen het water uit de Andes tot hier. Tot op vandaag worden deze kanalen nog steeds gebruikt!
Usaka & Cahuachi
De Nazca ondernamen ook pelgrimstochten naar enkele van hun belangrijkste tempels, de belangrijkste wegen hiernaartoe bestonden uit de bekende Nazcalijnen.
Trofeehoofd in de handen van hun God
Hier hadden ze bepaalde cultus voor de doden. Naast het begraven van hun doden in foetoeshouding met allerhande mooie keramiek, hakten ze nog eens de hoofden af van hun doden en liepen hiermee als een trofee rond...
Zo zijn er verschillende mummies gevonden zonder hoofd.
Ook werden er bepaalde offers gedaan, het liefst van onschuldige kinderen of de sterkste mannen, om bepaalde gunsten van de goden te verkrijgen...
Onder al deze afdakjes zijn graven teruggevonden
Waarschijnlijk is deze beschaving opgehouden met bestaan omdat de mensen het geloof in hun goden en de bijbehorende Priesters verloren. Vermoedelijk kwam dit door het El Niño- fenomeen die zich om de +-20 jaar herhaalt en voor extreme wateroverlast en klimaatsveranderingen zorgt.
Ook wel bekend als "Worlds deepest canyon" en nog meer bekend om z'n grote aantallen condors die hier op de thermiekwinden op zoek zijn naar lekkere kadavers. Het zou een gemakkelijke self-guided-trektocht zijn en dat gingen wij hier eens ontdekken.
Dag 1 Cruz del Condor - San Miguel - San José - Oasis Sangalle 460m stijgen 1500m dalen - 6u trekken
Als je ergens wil geraken in Peru dan kan je maar best zorgen dat je vroeg op bent. Om 3.30 's morgens vertrok er nl. een bus naar de startplaats van de Colca canyon trek.
We bezochten eerst nog even een viewpoint om de condors bezig te zien. De bus was jammergenoeg al vertrokken, dus zat er niets anders op dan te voet naar San Miguel te gaan. Een boer die onderweg naar Cabanaconde was naam ons mee en we mochten tussen de eieren en de baby lama zitten tot het beginpunt van de trekking. Dat maak je ook niet dagelijks mee!
Het afdalen geleek erg op de afdaling van Chocoquerao, ware het niet dat het daar zo heet was.
Al gauw waren we in San José en daar konden we even rusten voor we onze tocht verderzetten richting de Oase.
Hier was er zowaar een zwembad om ons in te verfrissen! Om 18u gingen we al te bed, en slapen dat we gedaan hebben!
Dag 2 Oasis - Fure - Cataratas de Huaruro - Llahuar 1540m stijgen 1685m dalen - 11u trekken - 29km
10u30 later ging de wekker en waren we fris voor wat een zware dag ging worden!
In het donker zetten we onze eerste stappen voor de dag en misten we zowaar 1 afslag.
Toen bleek dat het pad steeds smaller smaller werd, besloten we om omhoog naar het bovenliggende pad te gaan. Dit pad ging dan nog eens dwars door vreemde planten die, eenmaal de eerste erdoor liep, een melkachtige vloeistof afscheidde. Ik liep natuurlijk als nr. 2 en kreeg al die sappen op mij. Na een uur begon dit nogal branderig aan te voelen en gelukkig kwamen we een local tegen die m'n armen zag. In z'n beste Spaans begrepen we dat weer dit goedje er best zo snel mogelijk afwassen en zo gezegd zo gedaan. De schade bleef beperkt op enkele schrammen en een paar vreemd uitziende wondes.
Na een hele voormiddag alleen maar stijgen, bereikten we een machtige waterval. Het doel van de dag.
Van hier was het alleen naar benden Peruviaans plat tot we in Llahuar ons zwemgerief weer konden aantrekken om deze keer te genieten van natuurlijke warme badjes!
Dag 3 Llahuar - Cabanaconde 1285m stijgen 270m dalen - 5u30 trekken
Het zag er naar uit dat het weer aan het veranderen was. We moesten vandaag enkel uit de canyon geraken en het liefst droog! Voor de verandering stond de wekker weer rond 5u en het duurde deze keer niet lang eer we in de zon aan het klimmen waren.
Gelukkig passeerde er vaak genoeg een grote wolk, waardoor het wat minder zonnig was. We passeerden enkele geysers op de weg en ook nog een heleboel Fransen. Is de grote vakantie daar misschien al begonnen?
Eenmaal goed en wel in Cabanaconde begon het dan toch eindelijk (voor de natuur) te regenen en wij zaten goed en wel in de bus richting onze volgende bestemming!
De tweede grootste stad van Peru, met 1.2milj inwoners en toch maar 1/10e van wat Lima is. Op het eerste zicht een echte industriestad maar met mooi historisch centrum. We gingen hier een dagje op ontdekking en leerden weer veel bij...
Arequipa wil zeggen: plaats waar het goed is. En de stad staat bekend als de witte stad. Dit komt door de vele vulkanen die de horizon domineren. Waar de bewoners dan weer stenen uithaalden voor hun gebouwen.
Onze gids vertelde ook dat het ook kon komen door de vele Spanjaarden die hier in tijden van kolonisatie woonden. Hun witte gezichten zorgde voor een witte bevolking en zo komt de stad aan z'n bijnaam: de witte stad... Aan ons om te geloven wat we willen.
Het belangrijkste gebouw, is hier het klooster van Arequipa.
Dit was als een klein dorp in de stad. Alle 2e kinderen op rij van de spaanse gezinnen moesten een religieuze functie gaan uitoefenen. Velen van hen werden al op 6jarige leeftijd in een klooster of abdij ondergebracht. In dit klooster leefden echte kloosternonnnen. Nonnen die dus geen contact met de buitenwereld hadden...
Ze hadden hier niet zo'n slecht leven. Naast 7x binnen bidden per dag, konden ze zich vermaken met handwerk en muzieklessen.
Welgestelde families konden zelfs een huis kopen in het klooster, waar hun dochter non, samen met enkele bediendes woonde. Deze laatste deed de was en de plas, kookte en zorgde voor de nodige nieuwtjes uit Arequipa. De bediendes mochten namelijk wel uit het klooster...
Het klooster bood in tijden van opstand ook een veilige haven voor gezinnen.
Toen in de jaren 1800 de kerk aan invloed verloor en de Spanjaarden niet zo welkom meer waren, moesten de nonnen hun "slaven" opgeven en huisden ze noodgedwongen samen in 1 grote slaapzaal.
Tegenwoordig leven hier nog een kleine 30 nonnen, waarvan de leeftijd varieert van 18-96! Ze houden zich nog steeds bezig met handwerk en maken nu ook koekjes en cake!
Voor alles is er een tijd: Tijd om te lachen en tijd om te wenen. Tijd om vrienden terug te ontmoeten en tijd om afscheid te nemen... Zo is er is er ook de tijd van te komen en de tijd van te gaan...
Cusco - 5 juni 2018
Liefste Lore en Jonathan
Op wereldreis gaan, dat is niets voor mij, maar een stukje kunnen meereizen met wereldtrippers, dat is voor mij een supergeschenk.
Uiteindelijk is dit voor mij meer dan een reisje naar Bolivia en Peru geworden!
Bedankt voor de nodige reservaties op voorhand, voor het bewaken van de planning tijdens de reis, voor de diverse vertalingen vanuit het Spaans of zelfs vanuit het Engels, bedankt voor het regelmatig herhalen van de Zuid-Amerikaanse geschiedenis, voor de vele reizigerstips (vb. Neem zelf altijd wc-papier mee), voor het maken van mijn valies terug naar huis, dank om me te leren vertrouwen op mijn bergschoenzolen, om me te leren mountainbiken (1 vinger op linkerrem, 2 vingers rechts), bedankt om me ook flora en fauna te tonen (heb zo maar even een kolibri en cock of the rock gezien), voor de leuk becommentarieerde "radio- of filmreportages", om me de doorloopdouches te leren gebruiken, om de jeuk van de insectenbeten weg te meppen en bedankt om zo sociaal te zijn.
Merci Lore om soms dezelfde angsten/zorgen te hebben als ik, maar die nooit maar achteraf of net voor de zip-line te zeggen ;-).
Ja, ik was heel bang!
Bedankt om m'n hand vast te houden Gigi!
Een nog grotere dankjewel omdat jullie me drie weken zo sterk omringd hebben (voelde me part of the family), om me te leren wandelen met stokken, voor jullie positieve steun, voor al het gefilterde water, voor de vele zangmomenten tijdens het wandelen, voor het dragen van dubbel zoveel gewicht in de rugzak, voor de lekkere bedieningen tijdens de reis en zeker ook merci voor de massaal veel mooie foto's die jullie hebben genomen!
Het vroege opstaan en de steeds gelijkaardige Peruviaanse bus-/taximuziek zal ik eventjes niet missen denk ik.
Wellicht ga ik in de toekomst niet meer kamperen zonder auto, of zonder Jona als drager én kok :-).
Het zal wellicht ook niet gebeuren dat ik nu in België ga beginnen sporten of mijn kot eens goed zal opruimen, maar ik hoop wel dat ik meer zal kunnen leven volgens de problem-free philosophy: Hakuna Matata!
Estoy tan feliz!
Dan wens ik jullie, Lore en Jonathan, nog graag veel nieuwe interessante ontdekkingen en ontmoetingen toe, slechts enkele heimweemomentjes en vooral nog steeds veel liefde voor elkaar!
Succes trippers
X ghyslaine
#bedanktvoordegeorganiseerdemisdaad
#adventuresfillyoursoul
We hadden de laatste 3 weken een stukje vertrouwdheid in onze avonturen mee: Ghyslaine, m'n vriendin die ik al ken van voor m'n geboorte, kwam ons vergezellen voor een goeie 3 weken.
Ze had niet alleen onze hele boodschappenlijst bij: washandjes, slaapmatjes, gsm,... maar ook nog eens post van het thuisfront!
De één al wat grappiger, de ander emotioneler en nog een andere zo origineel. Bedankt allemaal!!! Het deed ons zo goed!
We hebben het zo vaak tegen elkaar gezegd, dit voelt zo vertrouwd aan. Van aan het eerste avondeten tot aan het laatste ontbijt. Of we nu aan de andere kant van de wereld zitten of niet, voor hetzelfde geld bevinden we ons in Gent! Pas als we naar buiten gingen was het besef er van: hé, dit is wel thuis niet hé, dit is iets speciaals, iets unieks.
Het was voorbij zonder dat we het goed en wel beseften. En daar sta je dan, nog een laatste knuffel en kus en daar gaat de taxi richting de luchthaven.
Ik kon me nog net beheersen, maar toen de deur bijna dichtging, rolden de tranen toch over mijn wangen. Het heeft nog een goed uur geduurd (en een goeie tablet chocolade) voor ik weer wat op mijn positieven was. Want met het vertrek van Ghyslaine kwam ook het besef dat we al 9 maanden weg zijn van thuis, van onze familie en vrienden, van de buren, van onze collega's, van alles wat vertrouwd en geliefd is...
In 9 maanden is er al zoveel gebeurd: van het afscheid van m'n opa+ tot het geboren worden van 2 sterretjes <3, mensen die opgelapt worden met operaties en mensen die verhuizen, ...
En zelf hebben we ook al zoveel meegemaakt...
Wie weet, wat er ons de komende maanden nog staat te gebeuren?
Ik weet het, het is onze keuze en daarom:
voorlopig gaan we - zoveel als mogelijk - verder onder het motto:
"Je hebt geen zorgen, zorg maar dat je geniet... 't Is een theorie, filosofie... Hakuna Matata!"
